Καταρράκτης Λάκκος Ανεραΐδας Αγιάσος Λέσβου. Aneraida Waterfall from the...

Εδώ γυρίστηκαν μερικές σκηνές από την ταινία "Δάφνις και Χλόη" είναι βουβή ταινία του 1931 βασισμένη στο ομώνυμο ειδύλλιο του Λόγγου (3ος αι π.Χ) σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ορέστη Λάσκου. Η ταινία αυτή του Λάσκου παρουσιάζει μια σειρά από πρωτιές: Ο φακός κινείται κατά την λήψη, χρησιμοποιεί το λεγόμενο παγχρωματικό φιλμ και πρώτος από κάθε άλλο Ευρωπαίο σκηνοθέτη εμφανίζει τους ηθοποιούς του γυμνούς.

Παλιά Γέφυρα Κόβελη (Κόβιλη) Αγιάσος Λέσβου.

Το ποτάμι ανάμεσα στον Αγιο Δημήτρη Αγιάσου και το Ενθρονο , περνά από την Κόβιλη περιοχή με κατάλοιπα του Ρωμαϊκού υδραγωγείου. παλιός οδικός άξονα της περιοχής προς την Καλλονή και την Βόρεια Λέσβο , περνούσε το ποτάμι με το γεφύρι της Κόβιλης , μονότοξο ψηλό κατασκευασμένο από το ντόπιο ασβεστόλιθο και καλύπτεται με λιθόστρωτο. Χρονολογία κατασκευής είναι το 1860 γραμμένο σε πέτρα στη νότια πλευρά του.

Στην Αρχαία Ίσσα η Μορφή της Ίσσας Λέσβος

Αρχαία Ίσσα: Μετα την Σκάλα Καλλονής και πριν τα Παράκοιλα   , υπάρχει σε 1,5 χιλιόμετρο από την ακτή το Παλαιόκαστρο της Ίσσας με το βραχώδες ομοίωμα ανθρώπινου προσώπου, που δεν γνωρίζουμε αν είναι φυσικό ή τεχνητό. Η  πόλη Ίσσα, είναι η πρώτη πρωτεύουσα του νησιού, η οποία έδωσε το πρώτο όνομα «Ίσσα» στο νησί που σήμερα ονομάζεται Λέσβος. Τη Νύμφη Ίσσα,πρώτη κόρη του πρώτου βασιλιά της Λέσβου Μάκαρα, ερωτεύτηκε ο Φοίβος, ο θεός του φωτός και του ήλιου, ο Απόλλων, που την πλάνεψε έχοντας πάρει μορφή αγρότη με φτερά και ρίχνοντας πάνω του ως ποιμένας ράχη λιονταριού, όπως ιστορεί ο Λατίνος Οβίδιος τον 1ο π.Χ. αιώνα. Την Ίσσα ερωτεύτηκε και ο φτερωτός απεσταλμένος του Δία, ο νεκροπομπός θεός Ερμής, και μαζί της απέκτησε τον σπουδαίο μάντη Πρύλι. Όπως έγραψε τον 4ο π.Χ. αιώνα ο Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς, όταν ο Αγαμέμνων επισκέφθηκε την Ίσσα για να πάρει χρησμό, ο Πρύλις μάντεψε ότι η Τροία θα πέσει τότε και μόνον τότε, εφόσον οι Αχαιοί κατασκευάσουν τον Δούρειο Ίππο.

Στο βουνό Οσόγκοβο στην Κιουστεντίλ Βουλγαρίας. на планината Осогово Кюс...

 
Το φρούριο Χισαρλάκα βρίσκεται σε λόφο με το ίδιο όνομα στο νότιο τμήμα της Πόλης  Κιουστεντίλ της Βουλγαρίας , με θέα στην πόλη. Χτίστηκε στα τέλη του 4ου αρχές του 5ου αιώνα, όταν η πόλη αναφέρεται με το σλαβικό της όνομα - Velbazhd. Μετά από αυτό πραγματοποιήθηκαν αρκετές ανακατασκευές και επεκτάσεις μέσω του πρώτου και του δεύτερου βουλγαρικού βασιλείου και έγινε ένα σημαντικό θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο. Το φρούριο κατεδαφίστηκε από τους Οθωμανούς εισβολείς τον 15 αιώνα.Το φρούριο καλύπτει έκταση περίπου 2000 m2 και έχει σχήμα ακανόνιστου πολυγώνου. Το πάχος του τοίχου κυμαίνεται από 1,60 έως 3,00 μ. Και το ύψος τους ήταν περίπου 10 μέτρα (για τοίχους) και 12 μέτρα (για πύργους). Το φρούριο Hisarlaka ανακηρύχθηκε πολιτιστικό μνημείο εθνικής σημασίας.

Το βουνό Osogovo βρίσκεται στα δυτικά σύνορα της Βουλγαρίας και είναι το 5ο ύψος βουλγαρικό βουνό. Η ψηλότερη κορυφή του βουνού είναι το Ruen Peak (2252 m). Βρίσκεται ακριβώς στη συνοριακή γραμμή με τα Σκόπια.

Τα υπέροχα 3 δέντρα sequoas ηλικίας 130 ετών  κοντά στο χωριό Bogoslov Kyustendil. Είναι μέρος ενός φυσικού δάσους sequoia και είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Οι σπόροι Sequoia μεταφέρθηκαν για πρώτη φορά στη Βουλγαρία από τον διάσημο δασοπόρο Yordan Mitrev στα τέλη του 19ου αιώνα. Αυτά είναι τα παλαιότερα και ψηλότερα δέντρα sequoia στη Βουλγαρία. Έχουν σημαντική θέση στην ιστορία της δασοκομίας. Πολλοί άνθρωποι από την περιοχή και τη χώρα θα επισκεφτούν τον χώρο για να αγκαλιάσουν τα δέντρα και να επωφεληθούν από την ενέργειά τους Sequoias από το Yuchbunar.   


Το Osogovo παρέχει εξαιρετικές ευκαιρίες για πεζοπορία, αλεξίπτωτο πλαγιάς, deltaplanerism, σκι, περιηγήσεις, χιονοπέδιλα, ράφτινγκ, ιππασία και βόλτες με ποδήλατο βουνού

Η πόλη Kyustendil και η περιοχή Kyustendil έχουν πλούσιο πολιτιστικό και ιστορικό παρελθόν. Ήδη από τον 5ο-4ο αιώνα π.Χ., οι Θράκες, ελκυσμένοι από τις ιαματικές πηγές και τις εύφορες εκτάσεις, ίδρυσαν έναν οικισμό. Αργότερα, οι Ρωμαίοι μετέτρεψαν το σημερινό Kyustendil σε ένα θέρετρο σπα, ένα σημαντικό εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο.


Αρχαία Άντισσα Λέσβου

    
Η περιοχή κατοικήθηκε ήδη από την προϊστορική εποχή. Η ίδρυση της πόλης πραγματοποιήθηκε την Πρωτογεωμετρική εποχή. Η αρχαία πόλη ήταν μια από τις έξι πόλεις της Λέσβου και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ. επειδή οι κάτοικοι βοήθησαν το Μακεδόνα στρατηγό Αντήνορα. Αργότερα κατοικήθηκε ξανά και ως οικισμός πλέον μαρτυρείται στον 2ο αι. μ.Χ. Το τελικό «Οβριόκαστρο», στο οποίο οφείλεται και η σημερινή ονομασία της περιοχής έχει κατασκευαστεί από τους Γατελούζους, την οικογένεια των Γενοβέζων που ήταν ηγέτες της Λέσβου.
 Μέσα στην πόλη έχουν εντοπιστεί λείψανα κατοικιών και περιμετρικά λείψανα τείχους 
Το κάστρο έχει σχήμα πενταγώνου με πλάτος 150 μέτρα στο «λαιμό», στο μέσο 191 μέτρα και μήκος 181 μέτρα. Το εμβαδόν του είναι 35,114 τ.μ. και η περίμετρος 626 μέτρα.
Η πύλη βρίσκεται στη νότια πλευρά όπου διακρίνεται και αμυντική τάφρος.
Το τεχνητό λιμάνι της πόλης βρίσκεται σε απόσταση 270 μέτρων από την ανατολική πλευρά της χερσονήσου.

Αχιλλιοπήγαδο στην Αρχαία Βρίσα - Αρχαίος ναός Διονύσου -Yoga με την Lil...

Η ιερότητα του χώρου στο ακρωτήρι Αγίου Φωκά των Βατερών της Λέσβου διατηρείται έως σήμερα.Υπάρχουν απομεινάρια του αρχαίου ναού Διονύσου που είναι δωρικού ρυθμού κτισμένος τον 1ο π.Χ. αιώνα και στην Αρχαία Βρίσα σώζεται το πηγάδι του Αχιλλέα που ήταν ερωτευμένος με την πριγκίπισσα της πόλης Βρισηίδα.

Παναγιά Γαλατούσα Κάτω Κάστρο Μυτιλήνης

Στο μικρό σπήλαιο της Παναγιάς της Γαλατούσας προσκυνούσαν την εικόνα της οι πόρνες που ζούσαν στο Κάτω Κάστρο της Μυτιλήνης την εποχή του Μεσοπολέμου. Γιατί οι κάτοικοι της Μυτιλήνης τις θεωρούσαν μιαρές και τις αποκλείουν κοινωνικά, όμως σε πείσμα αυτών ως άλλες Μαρίες Μαγδαληνές η αγκαλιά της Μάνας Παναγιάς ήταν ανοικτή και για τις πόρνες του Κάτω Κάστρου ο λόγος του Χριστού είπε: «οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού».

Χρονογράφημα της πόλης αναφέρεται στη ρατσιστική συμπεριφορά προς τις γυναίκες πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής που εργάστηκαν ως πόρνες στη διάρκεια του μεσοπολέμου στα σπίτια στο κάτω Κάστρο της Μυτιλήνης. Ρατσιστική συμπεριφορά που έφτασε μέχρι και στη χρήση του προσωνυμίου «πουτανιάρα» για την Παναγιά που λατρευόταν στο εκκλησάκι που λειτούργησαν οι γυναίκες αυτές.
Τριακόσια μέτρα ανατολικότερα πίσω από τον Άγιο Ιωάννη έχει επίσης ένα μικρότερο δίχωρο σπήλαιο που μάλλον παλαιότερα ήταν ησυχαστήριο.

Βόλτα στον καταρράκτη Κλαπάδου Λέσβου

Παρά την εποχή ο καταρράκτης δεν έχει σχεδόν καθόλου νερό αν και υπήρχαν κάποιες δυνατές μπόρες την προηγούμενη περίοδο. 
  

Περίπατος στο Καστέλι Αγιάσου - Λέσβος

Λίγο έξω από την Αγιάσο βρίσκεται σε ασβεστολιθικό πέτρωμα ο λόφος «Καστέλι», ανεβαίνεις ακολουθώντας ένα παλιό παραδοσιακό λιθόστρωτο μονοπάτι. Νομισματικά ευρήματα χρονολογούν το οχυρό και τον οικισμό σε δύο περιόδους, την Βυζαντινή του 8ου - 9ου αιώνα και των Γενοβέζων Γατελούζων (1355 - 1462). Το καστέλι έχει σχεδόν τετράγωνη κάτοψη (περίπου 50x50 μ.). Σώζονται μικρά τμήματα των τειχών του κάστρου με ύψος 1 έως 2 περίπου μέτρων.

Λαξευτοί τάφοι-Βυζαντινός ναός Αγ. Στεφάνου-Τσουκαλαριά-καταρράκτη Μαν΄Κ...


500 μέτρα έξω από το Παλιό, προς τον Ασπροπόταμο, πάνω στην παραλία στέκονται λαξευτοί τάφοι των ελληνιστικών χρόνων.Στα Τσουκαλαριά υπάρχει το τελευταίο παραδοσιακό καμίνι και εργαστήριο κεραμικής τέχνης της Λέσβου. Ο βυζαντινός ναός του Αγ. Στεφάνου Μανταμάδου Λέσβου είναι μοναδικό στο είδος του μνημείο της Λέσβου του 12ου αι.. Κατά την παράδοση, οι κάτοικοι της περιοχής απέκρουσαν με επιτυχία επίθεση πειρατών το 1220. Τον «στέφανον» της νίκης τους πρόσφεραν στον Άγ. Στέφανο με την ίδρυση ναού προς τιμήν του.Επιγραφή προς τιμήν του αυτοκράτορα Αδριανό. 117-134 μ.Χ. έχει σωθεί και μπορεί κανείς να την δει εντοιχισμένη στον βυζαντινό ναό του Αγ. Στεφάνου, πάνω από την είσοδο, η οποία λέει (Στον Αυτοκράτορα, Καίσαρα, Τραϊανό Αδριανό, Σεβαστό, Ελευθέριο, Ολύμπιο (ενν. αναθέτουμε αυτόν τον βωμό) ως ένδειξη ευγνωμοσύνης)Τριάντα τρεις (33) αναθηματικές επιγραφές στην Λέσβο προς τον αυτοκράτορα Αδριανό στην πλειοψηφία τους σε βωμούς, μας δείχνει ότι και το εντοιχισμένο θραύσμα στον Άγ. Στέφανο ανήκε σε αντίστοιχο βωμό.