Η δημιουργία του blog αντανακλά την ανάγκη να μοιραστούμε μαζί σας στιγμές στη φύση σε καταρράκτες, σπήλαια, υγρότοπους, βουνά, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους αλλά και ιστορικού ενδιαφέροντος. Με την πρωτοπόρα δράση μας στην πανέμορφη Λέσβο όπου ζούμε με την Έλενα από το 2006 διαδώσαμε την μαζική πεζοπορία ιδρύοντας τον σύλλογο Ορειάς. Συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε την μαγεία της φύσης με το πάθος του ερασιτέχνη και να αναρτούμε στιγμιότυπα των ξεχωριστών τοπίων που επισκεπτόμαστε.
Ο Άγιος Αλέξανδρος, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν επίσκοπος Μηθύμνης, ο πρώτος ίσως επίσκοπος αυτής της Μητροπόλεως, και μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο το έτος 325 μ.Χ. ίδρυσε μοναστήρι στην περιφέρεια της Κοινότητος Λαφιώνα, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Σε δυόμιση χιλιόμετρα από το χωριό και κοντά σε ερείπια, ήταν το μοναστήρι του Αγίου, εκύ βρίσκεται πέτρινη σαρκοφάγος, στην οποία πιστεύεται ότι είναι του Αγιου. Στην σαρκοφάγο υπάρχει η επιγραφή:
+ Ο ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΗΡΥΞ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ ΦΥ
A ΛΑΞ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΦΙΛΟΣ Ω
ΕΝΘΑΔΕ ΚΑΤΑΚΕΙΤΑΙ
ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΕΥΧΟΜΕΝΟΣ
Η ήμερα της εορτής του Αγίου Αλεξάνρου είναι στις 30 Νοεμβρίου. Εγκωμιάζεται ο Άγιος Αλέξανδρος ώς «φωστὴρ ἀκοίμητος, ποιμὴν ὁ πραότατος, ἐν εὐσεβείᾳ συγκρατήσας τὸ ποίμνιον, ὁδηγήσας τε καὶ ποιμάνας ἐν χάριτι, λύκους ὡς τροπωσάμενος δεινῶς αἱρετίζοντας» και στη συνέχεια ως «πολύφωτος ἀστὴρ μοναζόντων» και σε άλλο σημείο ότι «ἰατρεῖον παθῶν ἀναδέδεικται ἡ σορὸς τῶν ἁγίων λειψάνων αὐτοῦ».
Τμήματα από την Έρευνα της Λίλλιαν Αχειλαρά, Αρχαιολόγο.
Η ίδρυση της Πύρρας, ανάγεται στους χρόνους του ερχομού και της εγκατάστασης των Αιολέων στη Λέσβο, περίπου στους τελευταίους αιώνες της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. Οι φιλολογικές μαρτυρίες μας δίνουν πληροφορίες για την ιστορία της πόλης και της επικράτειας της από το τέλος του 7ου αι. π.Χ. και τις αρχές του 6ου αι. π.Χ. Είναι γνωστό ότι στην Πύρρα εξορίστηκαν οι Λέσβιοι λυρικοί ποιητές Αλκαίος και Σαπφώ μαζί με τους άλλους συντρόφους τους μετά την προδοσία, από τον πρωτεργάτη Πιττακό, των σχεδίων της συνωμοτικής «εταιρείας», που είχε σκοπό να χτυπήσει τον τύραννο της Μυτιλήνης Μύρσιλο. Επίσης στα σχέδια της Μυτιλήνης για το «συνοικισμό» των λεσβιακών πόλεων στην πόλη της Μυτιλήνης και στην αποστασία των λεσβιακών πόλεων (428 π.Χ.) κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, η Πύρρα ήταν με το μέρος της Μυτιλήνης. Το αποτέλεσμα ήταν η κατάληψη της πόλης από τον Αθηναίο Πάχη. Έτσι ο εκπρόσωπος της Σπάρτης Σάλαιθος αποβιβάστηκε στην Πύρρα. Η ιστορία της Πύρρας από το 412 π.Χ. μέχρι το 389 π.Χ. σηματοδοτείται από την εναλλαγή της κυριαρχίας των Λακεδαιμονίων και των Αθηναίων στην πόλη. Το 373 π.Χ. εισέρχεται στη Δεύτερη Αθηναϊκή Συμμαχία και μάλιστα σε αθηναϊκό ψήφισμα του 368/7 π.Χ. αναφέρονται σύνεδροι των Πυρραίων και των άλλων Λεσβιακών πόλεων. Στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. ο Μενέδημος, ο μαθητής του Πλάτωνα, μεταβαίνει στην Πύρρα για τη ρύθμιση της πολιτείας («διακοσμήσοντα τὴν πολιτείαν»).
Από την ελληνιστική εποχή η Πύρρα ως «πόλις-κράτος» δεν αναφέρεται στις πηγές. Ο Στράβωνας επιβεβαιώνει (13. 2. 4) ότι η Πύρρα είχε καταστραφεί «Πύρρα κατέστραπται, …». Ο Plinius δίνει την ερμηνεία αυτής της καταστροφής: Pyrrha hausta est mari (Historia Natura V. XXXIX,139 και ΙΙ. XCIV, 206). Για την Πύρρα έχει γίνει η υπόθεση ότι ο σεισμός του 231 π.Χ. και τα παλιρροϊκά κύματα, που τον συνόδευαν, κατέστρεψαν την πόλη και τις παραθαλάσσιες εκτάσεις της, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να επιβιώσει ως ανεξάρτητη πόλη.
Οι φιλολογικές πηγές μας δίνουν λίγες πληροφορίες για την Πύρρα. Ο Διόδωρος ο Σικελός μας πληροφορεί το όνομά της: «Πυρραίων πόλις» (Βιβλιοθήκη ΧΙΙΙ 100. 5) και ο γεωγράφος Στράβωνας αναφέρει, εκτός από το όνομα και τη θέση της: «ἵδρυται δ’ ἡ Πύρρα ἐν τῷ ἑσπερίῳ πλευρῷ τῆς Λέσβου, διέχουσα τῆς Μαλίας ἑκατὸν» (13. 2. 2) και «ὅθεν εἰς Μυτιλήνην ὑπέρβασις σταδίων ὀγδοήκοντα» (13. 2. 4). Στην εποχή του Στράβωνα (δεύτερο μισό του 1ου αι. π.Χ.- αρχές του 1ου αι. μ.Χ.) αναφέρεται ότι η Πύρρα ήταν ένα ανοχύρωτο προάστιο με λιμάνι: «., τὸ δὲ προάστειον οἰκεῖται καὶ ἔχει λιμένα» (Στράβωνας 13. 2. 2). Στο προάστιο θα πρέπει να αναφέρεται και ο Plinius, όταν μας πληροφορεί ότι στην εποχή του (1ος αι. μ.Χ.) η Πύρρα ήταν μια από τις τρεις πόλεις του νησιού, που «restant Eresos, Pyrrha et libera Mytilene» ( H. N. V. XXXIX, 139). Για την ύπαρξη του λιμανιού μας πληροφορεί και ο Ψευδο-Σκύλακας στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. (Περίπλους, 97), όταν αναφέρει τις τέσσερις αρχαίες πόλεις της Λέσβου που είχαν ένα λιμάνι : «Νῆσος Αἰολὶς Λέσβος, ε΄ πόλεις ἔχουσα ἐν αὑτῇ τάσδε· Μήθυμναν, Ἄντισσαν, Ἐρεσὸν, Πύρραν καὶ λιμένα,…».
Το σπήλαιο των Ολύμπων (ή αλλιώς και σπήλαιο Συκιάς) βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού, κοντά στο χωριό Ολύμποι και όχι μακριά από τα χωριά Πυργί και Μεστά. Το 1985 εξερευνήθηκε από την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία και από το 2003 είναι επισκέψιμο για το κοινό.
Βρίσκεται σε υψόμετρο 100 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και πρόκειται για σπηλαιοβάραθρο με βάθος που φτάνει τα 55 μέτρα. Αν και μικρό σε διαστάσεις, το σπήλαιο των Ολύμπων έχει εξαιρετικό εσωτερικό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες που το κατατάσσει ανάμεσα στα πιο αξιόλογα της Ελλάδας.
Από την χρονολόγηση διαφόρων δειγμάτων ανθρακικών υλικών του σπηλαίου, υπολογίστηκε ότι το αρχαιότερο από αυτά δημιουργήθηκε πριν από 230 χιλιάδες χρόνια. Πάντως είναι πιθανό να υπάρχουν και αρχαιότερα εντός του σπηλαίου. Η δημιουργία του ίδιου το σπηλαίου είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Θεωρείται οτι η ηλικία του δεν είναι αρχαιότερη των 25 εκατομμυρίων ετών ενώ το πιθανότερο είναι να άρχισε να σχηματίζεται 1 με 5 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Από τη φυσική του είσοδο που βρίσκεται στην οροφή της μεγάλης αίθουσας μπαίνουν ακτίνες ηλίου και σε συνδυασμό με τα φυσικά χρώματα των σχηματισμών του εσωτερικού του σπηλαίου (κόκκινο, κίτρινο και λευκό) δημιουργούν εντυπωσιακές εικόνες που σπάνια συναντά κανείς σε άλλα σπήλαια.
Βρίσκεται 7 χλμ από το Σίγρι στον χωματόδρομο που οδηγεί στην Ερεσό. Πρόκειται για μια μεγάλη αμμουδερή παραλία με βαθιά νερά.Ο δρόμος είναι προσβάσιμος αλλά χρειάζεται προσοχή. Αφού περάσετε το εκκλησάκι της Αγία Ειρήνης που βρίσκεται στην δεξιά πλευρά του δρόμου που έχει χτιστή πάνω από αρχαίο Ναό κατα πάσα πιθανότητα της Λαφρίας Άρτεμις από τους εποικίσαντες την δυτική Λέσβο περιπλανώμενους κατοίκους της δυτικής Πελοποννήσου που ήταν σε αναζήτηση νέας πατρίδας εξαιτίας του υπερπληθυσμού του τόπου τους. Όπου και ταξίδεψαν πιθανά από την Μαγνησία, όπου και τους εκδίωξαν, με τα πλοία τους στην παραλία Τσιχλιώντα.Αξίζει να δείτε τον υδροβιότοπο και ανάλογα την εποχή μπορεί να συναντήσετε και κάποια από τα σπάνια πουλιά της Λέσβου.
Στην όμορφη φύση του Σκουτάρου Λέσβου είναι ο καταρράκτης Κουκούγια Λάκκος ευχαριστούμε τον κύριο Γιώργο και Βασίλη Ζεϊμπέκη, ιδιοκτήτες του Βασίλης Στούντιο στην Άναξο Λέσβου τηλ. 6973294627, που μας πήγαν.
Η αρχαία Αρίσβη μία από τις έξι πόλεις κράτη της Λέσβου στην αρχαιότητα ήταν χτισμένη κοντά στο σημερινό ομώνυμο χωριό, στο λόφο «Παλαιόκαστρο» όπου και βρέθηκαν αρχαία ευρήματα. Πήρε το όνομά της από την κόρη του Μάκαρα, «Ηρόδοτος δε Αρίσβαν καλεί. το εθνικόν Αρισβαίος και Αρισβαία». Τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Μηθυμναίοι εξόντωσαν τους κατοίκους της, η πόλις κατεστράφη από σεισμό. Ερείπιά της διασώζονται δίπλα από το Παλαιόκαστρο. Το χωριό που γνωρίζουμε σήμερα ως Αρίσβη λεγόταν παλαιότερα Άγιος Κοσμάς ή Αγκοσμάς επειδή εκεί βρισκόταν η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων: Αγίων Κοσμά και Δαμιανού. Οι Τούρκοι την ονόμασαν Τζουμαϊλή όταν την κατοίκησαν, επειδή ήταν ημέρα Παρασκευή (Τζουμαά στα τουρκικά) όταν την κατέκτησαν. Όταν έφυγαν οι Τούρκοι το 1922 ξανά ονομάστηκε Αρίσβη.
